บันทึกการอ่านครั้งที่ ๓๓

                                          วันเสาร์ ที่๓ เดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๖๑

ชายยากจนผู้ซื่อตรง

                ผู้มีเกียรติท่านหนึ่งกำลังขี่ลามาตามถนนในเมืองมักกะฮ มีชายนำหน้าหนึ่งคนซึ่งกำลังตะโกนเสียงดัง “ใครพบกระเป๋าบ้างครับ ใครพบกระเป๋าเงินนำมาคืนด้วย...” “ใครพบกระเป๋าจะให้รางวัลเป็นเงิน 100 เหรียญทอง” ต่อมามีชายขาเป๋คนหนึ่ง สวมใส่เสื้อผ้าที่ปะชุนเดินเข้ามาหาคนขี่ลาและได้สอบถามถึงลักษณะของกระเป๋า และสิ่งที่มีในกระเป๋านั้น คนขี่ลาจึงบอกรูปพรรณลักษณะของกระเป๋าและจำนวนเงินที่มีอยู่ซึ่งตรงกับความ เป็นจริงทุกประการชายขาเป๋จึงยื่นกระเป๋าให้แก่คนขี่ลา คนขี่ลากล่าวขอบใจคนขาเป๋ แล้วควักเงินจำนวน 100 เหรียญทองมอบให้แก่ชายขาเป๋ตามที่สัญญาไว้แต่แทนที่จะรับเงินไว้ชายขาเป๋ กลับพูดว่า “เราขอบใจท่านมาก...แต่เราขอปฎิเสธเงินของท่านจงนำมันกลับไปเถิด แค่กระเป๋าหายไปท่านก็ทุกข์ใจมากแล้ว เงินในกระเป๋าของท่านนะไม่มีค่าอันใดต่อฉันเลย เมื่อเทียบกับสิ่งที่อัลลอฮจะให้แก่ฉัน...”  แล้วชายขาเป๋ผู้ยากจนคนนั้นก็จากไปโดยมิได้เหลือบดูเหรียญทองนั้นเลย

ที่มา : อ.มันศูร   อับดุลลอฮ.ชายยากจนผู้ซื่อตรง.กรุงเทพฯ :  อาลีพาณิชย์,๒๕๕๙